KRUIPRUIMTE ISOLEREN

Stel dat je isolatiechips in de kruipruimte aanbrengt, dan kun je de werking vergelijken met een vaatwasser. De vaat wordt gewassen met heet water, en zodra het programma afgelopen is, stroomt er koud water door de bodem van de vaatwasser, waardoor het water op de vaat naar het koudste punt wordt getrokken en de vaat droog wordt. Omdat isolatiechips een zeer laag soortelijk gewicht hebben, gaan ze met het stijgen en dalen van eventueel grondwater mee op en neer. Het vocht blijft zo onder het isolatiemateriaal en zal niet verdampen, waardoor de lucht boven de isolatielaag en in de rest van het huis droog blijft.

Is de kruipruimte hoger dan 60cm, dan ligt de keuze van bodemisolatie voor de hand. Bij bodemisolatie wordt een dikke laag van 20 à 30 cm isolatiemateriaal in de kruipruimte gestort. De kruipruimte wordt hierdoor wel minder toegankelijk. Deze methode wordt vooral toegepast als de kruipruimte erg vochtig is. Het isolatiemateriaal voorkomt namelijk dat het vocht vanuit de bodem de woning in komt. Vanwege de ophoging van de vloer in de kruipruimte, is deze vorm van bodemisolatie alleen mogelijk als de kruipruimte minimaal 40 cm hoog is.

Is de kruipruimte hoger dan 35cm, dan is er te werken. Er kan dan gekozen worden tussen het isoleren van de bodem van de kruipruimte, of het isoleren van de onderkant van de vloer. Deze laatste mogelijkheid geeft meer comfort, omdat de vloer dan minder koud aanvoelt. Denk eraan dat als er isolatieplaten aan de onderkant van de vloer worden aangebracht, die de luchtroosters niet blokkeren en daarmee de ventilatie van de kruipruimte belemmeren.

Als er wel een kruipruimte is, maar niet hoger dan 35 centimeter, dan is het vrijwel onmogelijk om daar goed in te werken. In dat geval kan het beste gebruik worden gemaakt van de luiken in de vloer om isolatiemateriaal op de bodem van de kruipruimte aan te brengen. In deze situatie kun je de kruipruimte het best isoleren met isolatiechips of losse EPS parels, ook wel vloerisolatie korrels genoemd.